Wednesday, August 20, 2008

ಸಿಗದೆ ಹೋದವಳು


ಪಕ್ಕನೆ ಸಿಕ್ಕವಳು ನಕ್ಕಳು; ಅದ್ಭುತವಾಗಿ!
'ನಕ್ಕು ಬಿಡಿ' ಜೋಕ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕ ತರುತ್ತೀಯಾ...ಅಂತ ಗೆಳತಿ ಹೇಳಿದಳೆಂದು ಆ ನಗೆ ಹನಿಗಾಗಿ ಪುಸ್ತಕದ ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟವನಿಗೆ ರಸ್ತೆಯ ಆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವಳು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡಳು; ಅದೇ ಅದ್ಭುತ ನಗುವಿನವಳು! ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೇ ಅವಳೂ ನೋಡಿದಳು, ನಕ್ಕಳು.
ಅರೆ ಇವಳ್ಯಾರು? ಈ ಹಿಂದೆ ನೋಡಿದ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ನಕ್ಕಳಲ್ಲ; ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಗಬೇಕಾದರೆ ಪರಿಚಯಸ್ಥಳೇ ಇರಬೇಕು.ಬಹುಶಃ ನನ್ನ ಪರಿಚಯ ಇರಬೇಕು. ಅಥವಾ ನಾನು ಸುರಸುಂದರಾಂಗನಲ್ಲವೇ?! ಹಾಗಾಗಿ ಲೈನ್ ಹೊಡೆದಿರಬೇಕು! ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೋ ನಕ್ಕಿರಬೇಕು. ನಾನು, ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕಿದ್ದೆಂದು ತಪ್ಪಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರಬಹುದು. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ನಗಾಡಿದ್ದೆಂದು ಹೇಗೆ ಖಾತರಿಯಾಗುವುದು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಲು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿರುವ ಅವಳೂ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಮತ್ತು ನಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ; ಮತ್ತಷ್ಟು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ!ವಾಹ್, ಹೊಡಿ ಮಗ ಹೊಡಿ ಮಗಾ ಲೈನ್ ಹೊಡಿ ಮಗ, ಬಿಡಬೇಡ ಅವಳ್ನ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಾಕಷ್ಟು ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಡೆದು ಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅವಳು ಮಾಯ!
ಶ್ಶೆ,ನಕ್ಕು ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸಿದವಳು ಎಲ್ಲಿ ಮಾಯವಾದಳು ಎಂದು ತಲೆ ಎಬೌಟರ್ನ್ ಆಗಿ ವಾಪಾಸು ನಡೆಯತೊಡಗಿದೆ, ಆಕೆಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ! ಊಹು ಅವಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಯ್ಯೋ ಇಲ್ಲಿ ಮೂರು ಕವಲುಗಳು; ಆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೋದಳೋ, ಈ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿದ್ದಾಳೋ, ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೋ ತಲೆ ಕೆಡತೊಡಗಿತು.ನಗೆ ಹನಿ ಪುಸ್ತಕ ಹುಡುಕುವುದನ್ನು ಮರೆತು ನಗುವಿನ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುವುದೇ ಕೆಲಸವಾಯಿತಲ್ಲ ಛೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹುಡುಗಿಯರು ಯಾವ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ? ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಗೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಈ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಗಳು ತುಂಬ ಇವೆಯಲ್ಲ, ಅಂತ ಆ ಕಡೆ ಈ ಕಡೆ ಇಣುಕುತ್ತ, ನೋಡುತ್ತ, ಹುಡುಕುತ್ತ ಹಾದಿ ಸಾಗಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರು ಇದ್ದರು, ಉದ್ದ ಜಡೆಯವರು, ಅರ್ಧ ಲಂಗದವರು, ಟೈಟು ಪ್ಯಾಂಟು ತೊಟ್ಟವರು, ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಸೇಲ್ಸ್ ಗರ್ಲ್ಸ್.
ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ನಕ್ಕ ಆ ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಚೂಡಿದಾರದ ಹುಡುಗಿ ಕಾಣಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಫ್ಯಾನ್ಸಿ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿರಬಹುದು ಎಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತ ಆಸೆ ಕಣ್ಣುಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೊರಟವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ನಿರಾಸೆ. ಹೋಗಲಿ, ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗಲಿ ಎಂದು ಹುಳಿ ದ್ರಾಕ್ಷಿಯ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ ನಗೆ ಹನಿ ಪುಸ್ತಕವೂ ನೆನಪಾಯಿತು. ನಗುವಿನ ಹುಡುಗಿಯ ಚಿತ್ರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬ್ಲರ್ರ್ ಆಗತೊಡಗಿತು. ಮತ್ತೆ ಪುಸ್ತಕದ ಅಂಗಡಿ ಹುಡುಕುತ್ತ ಹುಡುಕುತ್ತ ಕೊನೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಒಳ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹೊರ ಬಂದದ್ದು ಅದೇ ಅದ್ಬುತ ನಗುವಿನ ಹುಡುಗಿ!ಮತ್ತೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕಳಲ್ಲ,ವಾರೆವಾಹ್! ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು....?
ಏನು ಬೇಕು?
ಹುಡುಗಿ! ಅಂದವನು ನಾಲಗೆ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ!...ಏನು?...ಏನು ಹೇಳಿದಿರಿ? ಯಾವ ಪುಸ್ತಕ? ಕೇಳಿದರು ಅಂಗಡಿ ಯಜಮಾನರು. ಅದೇ ನಗು.. ನಗೆ ಹನಿ, ಜೋಕ್ಸ್...ಪುಸ್ತಕ...
ಆಕೆ ಮತ್ತೆ ಮಾಯವಾದಳೆಂಬ ಹತಾಶೆ, ನಿಂತು ಮಾತಾಡಿಸಬಹುದಿತ್ತಲ್ವ ಎಂಬ ಧೈರ್ಯ, ಆಸೆ, ದುರಾಸೆ!
ಒಂದೇ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ, ಈ...ಈಗ... ಹೋದರಲ್ವ, ಮೇಡಂ, ಅವರು ಕೊಂಡೊಯ್ದರು. ಇದ್ದ ಸ್ಟಾಕ್ ಮುಗಿದಿದೆ. ನಾಡಿದ್ದು ಬನ್ನಿ...ಅನ್ನುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ ಪುಸ್ತಕದಂಗಡಿಯವ.
ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...

3 comments:

ಸಿಂಧು ಭಟ್. said...

ಕೊನೆಗೂ ಒಬ್ಬಳಾದರೂ ನಕ್ಕಳಲ್ಲಾ.ಅಧ್ಭುತ!

ರಾಜೇಶ್ ನಾಯ್ಕ said...

ಹುಡ್ಗೀ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ಪುಸ್ತಕ ಸಿಗದಂತಾಯಿತಲ್ಲ! ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇರೋದೇ ಒಳ್ಳೆಯದೆನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಚೆನ್ನಾದ ಬರಹ.

Harisha - ಹರೀಶ said...

(ನೀವು ವರ್ಣಿಸಿರುವ ಹುಡುಗಿಯ( ನಗುವಿನ)ಷ್ಟೇ) ಚೆಂದದ ಬರಹ :-)